Obok wsi rzędowych wsie przydrożne były najczęściej spotykanym typem wiosek na terenie Mazowsza północno-zachodniego. Rekonstrukcja wsi przydrożnej w Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu ma na celu zaprezentowanie jednego z popularniejszych typów rozplanowania miejscowości wiejskich na terenie Mazowsza północno-zachodniego w XIX wieku. Wytypowane do odtworzenia wzory zagród pochodzą z rejonu Mazowsza północno-zachodniego. Zaproponowane do rekonstrukcji budynki reprezentują charakterystyczne dla XIX i XX-wiecznego Mazowsza rozwiązania architektoniczne. Miejscowości tego typu dominowały w osadnictwie włościańskim Mazowsza północno-zachodniego.
Wsie przydrożne charakteryzowały się nieregularną, luźną zabudową zagród ciągnących się po jednej, jak i po drugiej stronie – częstokroć krętej drogi. Niejednokrotnie lokowane były przy rzekach. W porównaniu do ulicówek posiadały mniej uporządkowany układ siedlisk i budynków wchodzących w skład zagrody. Osiedla przydrożne, podobnie jak ulicówki, są typowe dla terenów nizinnych: „Łatwy dostęp do wody gruntowej powoduje uniezależnienie się nowszych osiedli od sieci wód płynących. Przeważają prostolinijne układy planów osiedli: wsi przydrożnych, ulicówek, kolonii sznurowych”1.
W osiedlach przydrożnych, jak również w ulicówkach bardzo często stawiano budynki użyteczności publicznej, np. karczmy, kuźnie, itp. W tego typu wsiach wznoszono również kościoły, plebanie z budynkami gospodarczymi i organistówki. Na terenie Mazowsza Płockiego formę osiedli przydrożnych posiadały m.in. takie miejscowości jak: Trzepowo, Draganie, Kruszczewo, KarwosiekRespondy czy też Bulkowo niedaleko Wyszogrodu.
W planowanej wsi przydrożnej zaprezentowane zostaną różne typy zagród, z przewagą luźnej zabudowy czworobocznej, która według Gerarda Ciołka była charakterystyczna dla Mazowsza północno-zachodniego.
Wieś przydrożną można podzielić na cztery sektory o następujących oznaczeniach: I, II, III, IV. W skład sektora I wejdzie pięć zagród, dwa wolnostojące budynki mieszkalne, karczma i dwie kapliczki przydrożne. W skład sektora II wejdą budynki należące do zagrody plebańskiej: plebania, organistówka, cztery budynki gospodarcze, dwojak lub czworak oraz dwie kapliczki przydrożne. W skład sektora III wejdą trzy zagrody oraz kuźnia i jedna kapliczka przydrożna. Natomiast do sektora IV należeć będą: kościół, dzwonnica i dwie kapliczki przydrożne.
Planowane do odtworzenia zagrody i wchodzące w ich skład budynki pochodzą przede wszystkim z terenów Mazowsza północno-zachodniego i z terenów pogranicznych. W planowanej wsi zaprezentowane zostaną budynki wiejskie i zagrody, które w pewien sposób przybliżą specyfikę krajobrazu mazowieckiej wsi przełomu XIX i XX wieku. W skład wsi wejdą budynki o formach architektonicznych powszechnie spotykanych w XVIII i XIX wieku w rejonie Mazowsza Starego, jak również obiekty, które w swej formie rozpowszechniły się w pierwszych latach XX stulecia.
Wstępne założenia zostały opracowane na podstawie badań terenowych prowadzonych w okresie 2006-2007 na terenie Mazowsza północno-zachodniego, dokumentacji znajdujących się w Archiwum Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu i dokumentacji zgromadzonych w Archiwum Zakładu Architektury Polskiej Politechniki Warszawskiej – Sekcja Budownictwa Ludowego.